De Reestdal route van Wandelnetwerk Vechtdal

Het Reestdal ligt op de grens van Overijssel en Drenthe, met De Reest als grens tussen de twee provincies. Door de vele wandelroutes in het Reestdal is het voor wandelaars een heerlijke plek om te vertoeven. Ik wandelde twee routes van het Wandelnetwerk Vechtdal, welke ik aan elkaar knoopte. Ze vertrekken beide vanaf de parkeerplaats Oud Avereest en vormen samen een route van 10 kilometer. 

Het Vechtdal

Ik ben regelmatig voor vakanties in Overijssel. Ik houd van deze provincie en elke vakantie probeer ik een ander deel te ontdekken. Nationaal Park Sallandse Heuvelrug heb ik grotendeels doorkruist en ook Twente heb ik voor verschillende routes bezocht. Nu is het aan de buurt voor het Vechtdal. 

Het Vechtdal is het gebied van Zwolle tot aan Gramsbergen aan de Duitse grens. Het dal is het gebied dat om de rivier de Vecht heen ligt. Het is een bijzonder natuurgebied met verschillende hoogtepunten, waaronder het Reestdal. Door dit laatste dal loopt de Reestdal route, een samenvoegsel van twee wandelroutes. 

–> Bekijk al mijn wandelroutes in het Vechtdal hier >>

Het Reestdal

De Reest slingert nog in zijn oorspronkelijke vorm en kent een aantal authentieke bruggen. Tientallen kilometers lang vormt de Reest de grens tussen Overijssel en Drenthe. Bloeiende hooilanden, wuivend graan, bos, heide en oude authentieke boerderijen geven je het gevoel in andere tijden te vertoeven. Door de kleinschaligheid en variatie word je steeds opnieuw verrast en verblijd. Een mooi doorkijkje, het boerenleven, een veld met dotterbloemen of het rustgevende geluid van het kabbelende water van de Reest. (bron: landschapOverijssel.nl)

Brug van Bartje

De auto parkeer ik achter het bezoekerscentrum en steek daarna de weg over. Ik start de Reestdal route met de oranje pijlen. Na het lezen van de informatie over het Reestdal ben ik heel benieuwd. Vanaf de kerk wandel ik om de begraafplaats heen en kom terecht op het Kerkenpad dat uitkomt op een bruggetje. Er staat een bord bij “Brug van Bartje”. Aangezien ik geen idee heb wie Bart is, zoek ik het thuis op. 

Wie is Bartje

Bartje Bartels is de hoofdfiguur uit de boeken van Anne de Vries. Het is een jongetje dat opgroeit in een arm Drents landarbeidersgezin en dat zich allengs steeds minder wil schikken naar zijn lot. Bartjes beroemd geworden uitroep als moeder bruine bonen opschept, en vader oproept tot gebed: “Ik bid niet veur brune bon’n” is exemplarisch. (bron:Wikipedia)

Het kerkenpad waar ik overheen wandel is al eeuwen oud. Verspreid over het landschap ontstonden in de 13e eeuw kleine buurtschappen. Het eerste kerkje werd in 1236 gebouwd en werd gebruikt door mensen uit de wijde omgeving. Kerkgangers moesten uren door het ruige landschap lopen om de kerk te bereiken. Zo ontstonden kerkenpaden, vaak slingerend door het landschap. Over zo’n kerkenpad wandel ik nu. Het Bruggetje van Bartje werd aangelegd om kerkgangers uit buurtschappen aan de Drentse zijde van de Reest ook toegang te bieden tot het houten kerkje aan de Overijsselse kant. Deze bekende brug is één van de oudste bruggetjes in het Reestdal. 

Drentse kant van de Reestdal Route

Met het oversteken van de brug ben ik aangekomen in Drenthe en de Drentse zijde van de Reestdal Route. Niet veel later wandel ik door een klaphekje en kom op een groot heideveld terecht. Hier wandelen in de verte Schotse Hooglanders zie ik. Over een smal pad tussen de heide door wandel ik in mijn eentje hier. Eerlijk is eerlijk, ik vind dat best spannend. 

Ik kom misschien stoer over met dat wandelen in mijn eentje, maar zodra ik door gebieden wandel met wilde zwijnen of schotse hooglanders, ben ik op mijn hoede. Het zijn de dieren waar ik enorm respect voor heb. Het is nu ook nog eens de tijd van de jonge kalfjes bij de hooglanders en dus let ik extra op. 

Dat moment met moeder en jong

En men zegt wel eens, waar je aan denkt, trek je aan, maar in dit geval is dat ook zo. Een hele tijd door dit gebied denk ik aan het tegen kunnen komen van een moeder met jong en tada… dat gebeurt natuurlijk. Een vijftig meter voor mij tussen de heide staat een moeder met een puber van een jaar oud. Vlak achter hen huppelt, ja echt huppelt, een kalfje tussen de hei door. 

De puber is een stier en kijkt mij continu aan. Ik heb al snel door dat hun route, de mijn gaat kruisen en dus blijf ik stil staan. Hopend dat de afstand tussen hen en mij groot genoeg blijft. Langzaam komen ze dichterbij en het kalf is door het dolle heen, daarmee de andere twee opzwepend tot een soort van galop. Een galop in mijn richting…. 

Mijn hart klopt ondertussen in mijn keel. Ik zoek alvast naar een weg die ik op kan. Ik kan niet verder over het wandelpad, daar is de puber namelijk stil blijven staan om mij aan te staren. De afstand is ondertussen nog maar twintig meter en ik wandel langzaam achteruit. Dan denderen de drie dieren tussen de bomen achter een heuvel. Ik zie ze niet meer… Aangezien het wandelpad langs de plek gaat waar ze zijn verdwenen en ze daar nog zouden kunnen staan, besluit ik om door de hei heen te wandelen een stukje. Met een boog om hen heen. Dit zijn momenten die ik echt wel spannend vind.

–> Tip! Lees hier meer over de omgang met Grote Grazers en wilde dieren >>

Mevrouw schaap

Ja en de beestenboel is nog niet voorbij. Iets verderop komt het geluid van blatende schapen mij tegemoet. Ik wandel door over de hei en kom terecht in een kudde drentse heideschapen. Eén van de moeders staat hard te blaten, op zoek naar haar lammetje dat iets verderop staat en reageert.

Kijk schapen zijn niet zo eng. Dus wandel ik rustig door de kudde heen. De meeste schapen gaan er uit hunzelf vandoor en sommige, zoals de moeder, blijft staan. Maar echt geef mij liever een kudde schapen, dan een kudde hooglanders.

Takkenhoogte en meeuwenveen

Het volgende deel van de Reestdal route wandel ik door Takkenhoogte en Meeuwenven. Het is een stukje natuur met open velden en stukjes bos. Een beetje ruiger dan het heideveld waar ik net op liep. Ook hier wandel ik over een veerooster heen en wordt er aangegeven dat er hooglanders staan in het gebied. Ik wandel een heel stuk over gras- en zandpaden. Over heuveltjes met mooie uitzichten.

Ik kom langs het meeuwenveen waar ik even stilsta en om mij heen kijk. Op verre afstand spot ik nu de hooglanders die heerlijk staan te grazen. Op deze afstand kan ik genieten van deze dieren haha. Het Meeuwenveen is een groot ven. De naam Meeuwenveen komt van een meeuwenkolonie die hier jaren heeft geleefd. De rest van het gebied bestaat uit heide met vennetjes en bos. Het is heerlijk wandelen en helemaal omdat het nog steeds droog is. 

Pauze aan het water

Wanneer de laatste keer over het veerooster wandel, kom ik terecht is een klein bosgebied. Tussen de bomen door wandel ik verder tot ik aankom bij een groot water. Geen idee hoe het heet en kan het ook nergens terugvinden, maar zittend op een bankje geniet ik van een boterhammetje aan de oever van het water. 

De bomen langs de oever aan de overzijde kleuren in verschillende tinten groen, eenden zwemmen een rondje en de zon komt af en toe achter de wolken vandaan. Hier zit ik een paar minuten te luisteren naar de vogels. Zo fijn om je gedachten op zo’n plek even stil te kunnen zetten. 

Rustpunt Rabbinge

Vanaf de waterkant en het bos wandel ik langs verschillende boerderijen. Op het erf van één van de boerderijen is een rustpunt ingericht. In een kast in de buitenmuur van de boerderij staan een Senseo-apparaat, waterkoker en allerlei koeken. Een geldkistje om af te rekenen en wat uitleg. Ik maak een kopje koffie en neem plaats op de picknickbank. 

Eindelijk het echte Reestdal

Voor mijn gevoel heb ik tijdens de Reestdal Route tot nu toe nog niet echt gewandeld door het Reestdal. Schitterende gebieden heb ik gezien, maar De Reest is tot nu toe nog niet vaak voorbij gekomen. Tot nu…

Ik kom vanaf het erf van de boerderij en wandel zo een klein beekdal in. Hoog gras langs het wandelpad en een boerderij in de verte. De Reest stroomt rechts van mij, eenden zwemmen en libellen vliegen af en aan. Het voelt hier een beetje zoals tijdens de wandeling die ik maakte langs de Regge. Ik loop langzaam, neem de sfeer in mij op en fotografeer elke hoek. Helaas ben ik na vijf minuten door het gebied heen.  

Nog een bijzonder heide deel

De Reestdal Route mag dan niet het gevoel geven dat ik door het Reestdal wandel, maar afwisselend is hij wel. De route is een beetje op te delen in verschillende blokken. Het op één na laatste blok ben ik aangekomen bij een leuk heidegebied. Het is een klein gebied waar ik in een lus doorheen loop. De zon schijnt voor nu flink, maar in de achtergrond komen er donkere wolken aan. 

Ik kronkel over de heide, schiet heel wat foto’s met blauwe luchten en imposante witte wolken en vergeet eigenlijk een beetje de tijd. Langzaam kruipen de donkere wolken dichterbij. Wanneer ik van de heide afkom, loop ik een kwartier lang langs campings, klimtorens en een brasserie. Niet het leukste deel, maar ik heb geen tijd om mij er druk om te maken. Het lijkt momenteel meer op snelwandelen wat ik doe. 

Vlak voor het einde, met de parkeerplaats in zicht, vallen de eerste dikke druppels. Net op tijd heb ik mijn wandelschoenen omgewisseld voor mijn gympen (met wel een paar dikke druppels) en ben ik klaar voor de terugreis. Op weg terug naar huis vallen en een paar korte en pittige buien. Ik heb de route net op tijd afgerond. 

Routes door het Vechtdal

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.