Een nieuw vriendje

Maandag 23 december… nog twee dagen voor Kerst en ik heb een enorme behoefte aan frisse lucht. Zeelucht. Na stressvolle weken op kantoor komt mijn kerstvakantie als geroepen en ik heb mijzelf beloofd vooral veel buiten te zijn. Dus wandelschoenen aan en op naar het strand.

Het is zogezegd dus maandagochtend 23 december, 8.40 uur. De zon staat op het punt van opkomen boven de duinrand als ik mijn auto parkeer bij De Kuil (de parkeerplaats bij de Wassenaarse Slag). Ik besluit eerst een stuk door de duinen te trekken richting Katwijk.

Ik loop het duinpad op met de zee links van mij en Wassenaar ergens ver achter de duinen aan mijn rechterkant. Al snel na de eerste meters kleurt de lucht recht van mij in een schitterend palet van roze, oranje en gele tinten. oh wat is dit lekker! Ik geniet, ik fotografeer, ik app bekenden dat ik hier nu sta in de zon. Het is zo’n ongelooflijk geluksmomentje!!

Niets anders dan genieten
De kleuren van de lucht maken mij blij maar vooral en bovenal het feit dat ik zon zie. De afgelopen weken waren veelal regenachtig en grijs en dit is zo’n welkome afwisseling. Zo welkom dat ik gewoon even blijf staan. Met mijn snoet naar de zon gedraaid geniet ik 5 minuutjes met mijn ogen dicht. Ik hoef niks anders dan adem halen en de zon voelen.

Door de duinen trek ik door voor ongeveer een half uur totdat ik de eerstvolgende strandopgang tegenkom. Voordat ik deze inmense hoop zand ga beklimmen werp ik nog even een blik naar de top. Dit is mijn minst leuke deel van de wandeling: door het mulle zand omhoog ploeteren om de duin aan de andere zijde weer af te dalen het strand op. Nou ok, adem in en gaan…

Regen!
Tegen de tijd dat ik bovenaan het duin aankomt, slaat het weer om. Weg zonnetje, weg gouden gloed en hallo miezer regen en wind. Het lijkt wel alsof het ineens een heel andere dag is… maar ja ik ben hier nu op het strand en moet toch echt terug richting auto dus ik kan niet anders dan door bikkelen over het strand met de wind in mijn gezicht.

Na een minuut of 6 trekt de regen voor nu even weg en kan ik mijn camera er weer bij pakken. Ik zet mijn lange 400mm lens erop en hoop dat ik wat foto’s kan schieten van de vogels in de branding van de zee.

Mijn nieuwe kleine vriendje
Met het opkomen en wegtrekken van het water speelt er een klein vogeltje met het schuim. Ik heb geen idee wat voor vogeltje dit is en besluit thuis Google erop na te slaan. Het blijkt een drieteenstrandloper, natuurlijk….

Ik observeer het kleine beestje een tijdlang en hij is toch wel verschrikkelijk snel met die kleine beentjes. Naar links en naar rechts rent hij op zoek naar eten. Hij durft achter het wegtrekkende water aan te lopen om vervolgens heel hard terug te rennen het strand op bij de eerstvolgende golf. Wat een leuk ding is dit! Een soort van mini zeemeeuw.

Na een tijdje heeft hij zijn buikje vol met eten, of van mijn aanwezigheid, en vliegt hij weg. Ik merk nu ineens dat ik het heel erg koud heb gekregen van dat stilstaan en zitten op het strand. Tijd om verder te lopen.

De rest van de wandeling heb ik nog wat stillevens als onderwerpen voor mijn foto’s gevonden. Ik draai de lens erop die ik momenteel in bruikleen heb van een vriendin en fotografeer schelpen, aangespoeld hout en zelfs mijn eigen voetstappen. Het weer is opgeklaard voor nu en ik profiteer er nog even van.

Opwarmen
Terug aangekomen bij de strandopgang van de Wassenaarse Slag ben ik toe aan warmte. Ik besluit mezelf te trakteren op een lekkere kop koffie bij De Badmeester. Terwijl ik langzaam van elke slok koffie weer een beetje warmer word, geniet ik van het kijken naar de mensen en kinderen die nu het strand opkomen. Op weg naar hun eigen avonturen en nieuwe herinneringen.

Bekijk hier alle foto’s van het strand en de duinen >>