Wandelroute Heuven Beekhuizen

De Veluwezoom is één van mijn favoriete wandelgebieden. Ik kwam er vroeger al vaak met mijn ouders. De posbank, daar ben ik zo’n beetje mee opgegroeid. Voor de wandelroute Veluwezoom vandaag, heb ik gekozen voor een route van Natuurmonumenten: Heuven Beekhuizen Veluwezoom. Een route van 9 kilometer die ik al eens eerder heb gewandeld. 

Het was pas 5.58 uur in de ochtend wanneer ik mijn auto startte en richting de A12 rijd. Ik wil graag met zonsopkomst op de Veluwezoom zijn en aangezien de klok is overgegaan naar de wintertijd, is het in de ochtend weer heel even vroeg licht. 

Het is heerlijk rustig op de snelweg. De kilometers schieten onder mij door terwijl het nog pikdonker is buiten. Ik heb een luisterboek aanstaan en een heerlijke warme kop koffie in mijn reisbeker. Dit is zo fijn wakker worden, terwijl de kilometers onder mij doorschieten en heel langzaam de ochtend zich aankondigt. 

Regendruppels tegen de voorruit

De klok in de auto geeft 7.21 uur aan en ik draai vanaf de laatst rotonde de weg op, de heuvel op naar de Posbank (rechts) en de Veluwezoom (links). Ik haal even heel diep adem. Het is altijd zo fijn om hier te zijn. Er liggen zoveel herinneringen van wandelingen toen ik klein was met lieve mensen, die er ondertussen niet meer zijn. Ik sta even bij hen stil en rij daarna de parkeerplaats op. 

De laatste kilometers is het gaan regenen. Hele zachte en dunne miezerregen daalt neer op mijn voorruit. Er was een zonnige ochtend voorspelt, vanaf zonsopkomst. Ik had mij al helemaal verheugd op mooie zonneharpen tussen de bomen door en mooie kleuren in het bos, maar de dag brengt iets anders. Voor mij even schakelen want als ik iets in mijn hoofd heb, dan is het lastig dit te veranderen. Ach je moet als mens je valkuilen kennen hè…

Zand en water maakt modder

De route, die ik ga volgen is een route van iets meer dan 9 kilometer door het heuvelachtige deel van het Nationaal Park. Ik heb deze wandelroute Veluwezoom al eerder gelopen en weet dat het een schitterende route is. Het is echter voor het eerst dat ik hem loop middenin de herfst. Ik kan niet wachten op de kleuren en geuren. 

Vanaf de parkeerplaats wandel ik voor het bezoekerscentrum langs, waar het nog donker is. Langs de speeltuin en zo richting het zandpad waar de route start. Ik volg de bruine pijlen voor deze wandeling en kom er al snel achter dat deze hele wandeling over een zandpad voert, met hier een daar een flinke modderpoel door de regen. Was dit de vorige keer ook zo?

Herfst in de heuvels

Ik volg het zandpad langs een weiland en via vier treden omlaag, rechtsaf weer een zandpad op. Dit pad is echter flink door de regen onder handen genomen. Om de zoveel meter ligt een kleine modderpoel en het is dan ook een beetje glibberig. Ik probeer de modder te ontwijken, meestal door mezelf diep in de bramenstruiken naast het pad te duwen. 

De route gaat links, vier treden omhoog deze keer. Ik sta nu voor een groen glooiend weiland, waar duidelijk een smal, platgelopen pad te zien is. Het weiland wordt omringt door bomen in alle kleuren van de herfst. Door de miezer hangt er een soort mist rondom de toppen van de bomen en de lucht is lichtgrijs. Voor mij loopt een stel dezelfde route en aangezien ik geen zin heb om ruim 9 kilometer achter hen te lopen, laat ik hen even doorlopen. Ik blijf hier nog even staan genieten van de vele kleuren en gek genoeg ook van de zachter miezer op mijn gezicht. 

Geur van herfst op de Veluwezoom

Wanneer het stel voor mij allang uit zicht is verdwenen, stap ik eindelijk onder de bomen vandaan het weiland in. Via een slingerpad doorkruis ik het weiland tot de bomenrand aan de overzijde. En dan sta ik in het bos. 

De vloer is bezaaid met rode, oranje, bruine en gele bladeren die knisperen onder mijn schoenzolen. De wind ruist af en toe zachtjes door de bomen, waardoor dikke regendruppels naar beneden vallen. De geur in het bos is er eentje die mij enorm doet denken aan de herfst: regen, bladeren en nat hout. Absoluut een favoriete geur van de natuur.  

Twee kilometer in een uur

Mijn wandeltempo ligt laag. Ik slenter over het met bladeren bezaaide pad op zoek naar paddenstoelen en luisterend of ik misschien ergens iets hoor. Er lopen hier wilde ponies, runderen, reeën en edelherten. Tijdens mijn vorige wandelingen heb ik hier elke keer wild gezien, dus ik heb een lichte hoop voor vandaag.

Al struinend ontdek ik een aantal mooie paddenstoelen. Het miezert nog steeds en de lucht is grijs, dus veel licht komt er niet binnen in het bos. Toch probeer ik een aantal foto’s te maken. De rode, oranje kleur, die hier hangt door de bladeren op de grond, geeft een mooie achtergrondkleur voor de paddenstoelen. 

Het pad ligt op een heuvel. Links loopt de heuvel geleidelijk naar beneden en rechts geleidelijk omhoog. Het geeft een bepaalde sfeer aan het bos, niet helemaal zien wat er achter de heuvel rechts van mij gebeurt.

Spannende stilte

Verderop langs het pad vind ik een mooie paddenstoel en terwijl ik hier op mijn knieën zit te fotograferen, valt het mij ineens op hoe stil het is in het bos. Ik hoor niets anders dan regendruppels die op bladeren vallen en vogeltjes. Meer niet. Het is vroeg in de ochtend (kwart over 8) en ik ben helemaal alleen in het bos. 

Mensen vragen mij wel eens of ik dan niet bang ben. En ik kan volmondig zeggen: nee. Is het spannend? Ja natuurlijk! Het geeft altijd een spannend gevoel, wetende dat er wild hier leeft en dat je alleen bent. Maar zo vroeg in de ochtend is, vind ik, het mooiste moment om in de natuur te zijn en dat geef ik niet op omdat het spannend is. En laten we eerlijk zijn… als ik met iemand zou gaan, zou er gekletst worden en dan laat wild zich vaak niet zien. En dus koester ik mijn ‘eenzame’ avonturen.

Wandelroute Veluwezoom over het veerooster

De wandelroute Veluwezoom gaat verder over het veerooster. Ik kom nu voor een klein deel op een geasfalteerd pad. Het enige verharde pad, dat ik tegen zal komen. Het is niet voor het eerst tijdens de wandeling, dat de weg mij niet bekend voorkomt. Volgens mij is dit een hele andere route, dan dat ik voorheen heb gelopen. Ik zal straks, wanneer ik terugkom bij het bezoekerscentrum, toch eens vragen hoe het zit. 

Wanneer de route de afbuigt kom ik weer op zand terecht en sta ik oog in oog met twee IJslandse ponies. Een zwarte en een blonde. Ongestoord grazen ze verder en wanneer er eentje net even opkijkt, sta ik klaar met mijn camera. De route vervolgt over een smal pad dat tussen de bomen door omhoog slingert. Ik heb een kleine klim voor mij liggen. Ik passeer een aantal grote bomen, met een schitterende donkere stam waarbij het fel groene mos goed afsteekt. Uit één van de bomen komt een mysterieus schuim zetten. Ik maak er een foto van en besluit later thuis op te zoeken wat het is. 

Het antwoord krijg ik via iemand op instagram. Zij stuurt mij een boswachtersblog van Staatsbosbeheer door:

Verantwoordelijk voor het schuim zijn de zogenaamde saponinen (behorend tot de glycosiden), natuurlijke stoffen die in bomen en planten met name in de bast te vinden zijn. Hoe ruwer de bast, des te meer saponinen. Daardoor zie je het schuimeffect sneller bij bomen met een ruwe bast dan een gladde bast. Deze bitter smakende stoffen bezitten eigenschappen waardoor schuim ontstaat bij uittreding aan het oppervlak (sapo = schuim) als het in aanraking komt met zuurstof (en water). Je kunt het vergelijken met een wasmiddel.

Dan lees ik verder dat saponinen een remmende werking hebben op indringers, zoals insectenvraat en groei van bacteriën en schimmels, een vernuftige beschermingsstrategie van de boom. Knap! En in de Tweede Wereldoorlog werd bij gebrek aan zeep, door mensen die er weet van hadden, saponine als zodanig gebruikt. (bron: Staatsbosbeheer)

Langs het pad verderop, staan ook wat mooie paddenstoelen en terwijl ik op mijn hurken zit om er één te fotograferen hoor ik een ‘goedemorgen’. Op het pad staat een man, die net als ik, met zijn camera op pad is. We lopen vijf minuten dezelfde richting op en delen onze teleurstelling in de zon met elkaar. We kwamen blijkbaar beiden voor die zonneharpen en moeten het doen met een grijze lucht, maar ondertussen regent het gelukkig niet meer. 

Schitterende herfst

De wandeling gaat verder over landgoed Beekhuizen. Ik wandel over schitterende lanen met aan beide zijden mooie statige bomen. Het lijkt alsof de rode loper voor mij is uitgerold met als die rode bladeren. Het enige dat jammer is aan dit deel van de route is dat het binnen gehoorafstand loopt van de A12 en de treinbaan. Het zorgt ervoor dat ik mij fysiek nog wel middenin het bos begeef, maar gevoelsmatig niet meer. Het magische is er een beetje af hierdoor. 

Het landgoed werd in 1682 gekocht door de kasteelheer van Biljoen: Alexander van Spaen. De latere eigenaar Johan Frederik Willem (1746-1827) veranderde het gebied in een lustoord: het ‘Geldersch Arcadië’. De wandelaar kon hierin eindeloos dwalen, zich overgeven aan de schoonheid van het landschap, en de tijd vergeten. Van Spaen haalde inspiratie uit zijn reizen naar Italië, Zwitserland en Frankrijk. Daarna legde hij op Beekhuizen vijvers en watervallen aan, met rotspartijen en mooie doorkijkjes.

Totdat ik op een punt uitkom, waarbij ik linksaf moet. Ik sta op een kruispunt waar 4 paden samenkomen. Rechts zie ik hoe een breed pad de diepte in gaat en op een bepaald punt heel ver omhoog klimt. Links gaat datzelfde brede pad verder omhoog tot aan een hek midden op het pad. Op dit punt is het overduidelijk hoeveel hoogteverschillen er zit in dit gebied. En de kleuren… de kleuren zijn oorverdovend mooi. Alle kleuren van de herfst komen terug hier op de veluwezoom!

Waterpartijen

Een druk punt in de wandelroute Veluwezoom is wel de waterpartij. Voor mij ligt een brede vijver met aan de overzijde een kleine waterval. Zelfs hier is er dus een heuvel, waardoor er een waterval is gemaakt. Om mij heen zijn heel wat hardloopgroepjes bezig met hun rondjes rond de vijver. Gezinnen met kleine kinderen, mensen die de hond uitlaten of eenzame wandelaars kruisen elkaar allemaal bij deze vijver. 

De vijver is een plek waar je als wandelaar even plaats kan nemen op een bankje. Welk bankje je dan ook kiest, je bent gegarandeerd van een schitterend uitzicht. Helemaal in dit jaargetijde. De kleurendeken die is neergedaald op de Veluwezoom geeft zo’n heerlijke sfeer van warmte en knusheid. Mijn favoriete tijd van het jaar.

Ik moet goed zoeken, maar ook hier vind ik een aantal mooie plaatjes. Maar om deze foto te maken, zal ik letterlijk op mijn knieën moeten en dus haal ik de vuilniszak uit mijn tas, die ik altijd bij mij heb hiervoor. Ik zit op mijn knieën en zoek naar de juiste lichtinval. Ik hoor en voel dat mensen achter mij stil blijven staan, nieuwsgierig naar wat ik fotografeer. Ze zien niets. Snap ik ook wel, want de paddenstoel is ook zo klein en valt qua kleuren een beetje weg tussen de bladeren. Het is dat ik zoek naar paddenstoelen anders was ik deze ook straal voorbij gelopen. 

Hockey in het bos

Wild heb ik nog steeds niet gespot. Eerlijk gezegd vind ik dat ook niet gek. Ten eerste is het al wat later op de ochtend ondertussen (half elf) en ten tweede is ook hier het omgevingsgeluid erg nadrukkelijk aanwezig. Gedurende een kwartier wandel ik met op de achtergrond een hockeywedstrijd. Het geluid van hout op hout als de sticks elkaar raken, het geschreeuw van de coach en de fluit van de scheidsrechter. Niet echt geluiden die ik zou willen horen in het bos. Misschien volgende keer niet op zaterdag deze route gaan lopen 😉

Maar deze route in de herfst over de Veluwezoom is vooral positief. Achter elke bocht of heuvel ligt weer een schitterend onderdeel. Momenteel wandel ik langs een beekje. En ja het beekje kabbelt, net als in sprookjesboeken. Het licht dat nu een beetje door de bomen heen komt weerspiegelt op het water. Het water stroomt daar waar het kan: om boomstammen heen, over stenen en onder bruggen. 

Over de beek

Ik steek de beek over, over een boogbruggetje. Midden op de brug blijf ik heel even staan. Ik kijk naar hoe een blaadje door het water meegevoerd wordt… onder de brug door en aan de andere kant weer verder. Ik voel me heel even als Winnie de Pooh die samen met Janneman Robbinson ook vele uren zo in het water staart naar voorbij drijvende takjes en blaadjes. 

Aan de overzijde van de beek gaat de wandeling verder. Het is een smal pad en elkaar inhalen of passeren is onmogelijk. Wanneer mij een aantal mensen tegemoet komen lopen moeten zij dus heel even wachten tot ik erlangs ben. De tijd van staren naar dat blaadje in het water is dus verstreken. 

Heuvels op wandelroute Veluwezoom

En weer volgt er een behoorlijke klim in de wandeling. De Veluwezoom heeft zoveel hoogteverschillen dat deze wandeling vol zit met heuvels. Ik voel mijn kuiten ondertussen stiekem al een beetje en weet zeker dat ik morgen spierpijn heb. Maar de hoogteverschillen geven ook fantastische vergezichten en doorkijkjes. Wat een prachtige route, ondanks dat het niet de route is waar ik mij vooraf op had verheugd. 

Ik kronkel langzaam vooruit, door het bos, af en toe stoppend om een schitterende paddenstoel of doorkijk op de foto te zetten. Hier en daar voer ik een kort gesprek met mensen die ik tegenkom. Het valt mij op dat er nog niet veel mensen op de been zijn vandaag. Of zal het liggen aan het feit dat het een ontzettend groot gebied is en dat de mensen zich vanzelf verspreiden?

Bekend terrein

Uiteindelijk kom ik uit op een deel van de Veluwezoom dat ik herken van vorige wandeling. Het bijna einde van deze wandeling was het begin van de oude wandeling. Voor mij ligt een steile heuvel omhoog, die ik nog weet van vorige keer als een pittige klim. 

Deze keer laat ik die klim voor wat het is en sla linksaf over het veerooster. Ik kom in een deel waar een wandel- en een fietspad liggen. En aan de overzijde staan weer twee wilde ponies te grazen. Schitterende dieren die zich niets aantrekken van hoe nat ze worden, hoeveel mensen er voorbij komen of welke geluiden ze horen. Ze denken alleen maar aan eten. 

Ik verlaat de geasfalteerde paden en volg de bruine pijlen naar links. De route gaat parallel aan het geasfalteerde wandelpad, maar dan net even leuker, over een zandpad. Naast het zandpad zijn overduidelijk de sporen te zien van de wilde zwijnen die hier wonen. Overal is de grond omgewoeld, liggen er modderpoelen en staan er pootafdrukken. De dieren zelf zie ik vandaag niet, maar ze wonen hier wel degelijk.

Schitterend uitzicht

De laatste heuvel die ik mag beklimmen is een behoorlijk pittige. De steilste die ik tot nu toe heb mogen beklimmen en boven aangekomen moet ik dan ook even bijkomen. Maar ik realiseer mij al snel dat ik voor deze klim beloond wordt met een schitterend uitzicht. Ik kijk tussen de bomen voor mij door en zie gekleurde boomtoppen en een lucht waar de zon probeert door te komen. 

Achter mij staat een bankje waar een vrouw lekker geniet van haar kopje thee. We praten even over de belachelijk steile klim en het schitterende uitzicht. En aangezien haar kopje thee op is, gunt ze mij het bankje en wandelt zelf verder. Ik trakteer mezelf op dit mooie uitzicht, een plakje cake en boterham van thuis en een slok water. 

Laatste stukje glibberen

Na een kwartiertje genieten is het tijd om het bankje gedag te zeggen. Het dringt al snel tot mij door dat ik nu het laatste deel van de wandeling volg. Na een laatste kleine klim en nog wat schitterende paddenstoelen, kom ik uiteindelijk uit bij dat wandelpad waar ik vanmorgen ook overheen glibberde. 

Nu glibber ik weer terug over dit pad, de vier treden op waar ik vanmorgen af ging en weer langs het weiland tot aan het bezoekerscentrum. Ik merk dat het toch drukker is dan dat het lijkt. Om de 30 seconden word ik gepasseerd door mensen die nu het bos ingaan. Sommigen volgen de pijlen van het kabouterpad en anderen maken zich op voor de ruim 9 kilometer die ik net achter de rug heb.

Bezoekerscentrum Veluwezoom

Bij het bezoekerscentrum is het een komen en gaan van mensen. Er wordt vooral gebruik gemaakt van de fietsverhuur, het toilet en de coffee-to-go. Ik maak gebruik van twee van deze drie. Eerst het toilet maar eens bezoeken en daarna struin ik nog even door het winkeltje. 

Ik schaf een aantal kijkkaarten aan. Ik kies voor de varianten dagvlinders, paddenstoelen en dieren in de tuin.  Met deze kijkkaarten kun je makkelijk terugvinden wat de meest voorkomende paddenstoelen, vlinders en dieren zijn die je (in je tuin) kunt tegenkomen. Heel handig voor iemand zoals ik, die houdt van de natuur en graag wil leren. Het leuke is, deze kijkkaarten zijn ook in de webshop aan te schaffen. Neem maar eens een kijkje!

Bij de kassa vraag ik aan de dame die mij helpt hoe het zit met de wandeling. Is die verandert? Het antwoord is inderdaad ja. De wandeling waar ik voor kwam, is aangepast aangezien veel wandelaars als feedback gaven dat ze dat lange stuk langs het geasfalteerde fietspad geen leuk deel vonden. Daarnaast worden wandelingen vaak na een paar jaar aangepast. En dus heb ik vandaag inderdaad een andere wandeling gelopen.

Ik vind het jammer aangezien de route die ik ooit eerder liep zo diep het bos inging. Als tip geeft de dame van Natuurmonumenten mij om de wandelkaart van het gebied aan te schaffen. Hierop staan alle routes met gekleurde pijlen, maar ook de wandelknooppunten. Dus binnenkort ga ik terug en maak ik zelf mijn wandeling. Ik heb er nu al zin in. 

Terug naar huis

En dan is het toch echt tijd om naar huis te gaan. Ik haal nog even snel een kop koffie voor onderweg in de auto en installeer mij daarna voor anderhalf uur terug over de A12. Ik besluit om nog even een stukje om te rijden over de Posbank. Ook daar is het druk bij de parkeerplaats, maar de kronkelende weg tussen de bomen en over de heuvels geven mij het gevoel dat ik mijn ‘dagje uit’ nog even kan verlengen. Twintig minuten later draai ik dan toch de A12 op terug naar huis, met mijn luisterboek over de speakers, terugkijkend op een heerlijk avontuur. 

Wandeltips voor De Veluwe

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.