The journey in between

Keith Foskett is voor mij een nieuwe ontdekking. Toch werd dit boek al in 2010 voor het eerst gepubliceerd. Gelukkig raken dit soort boeken nooit uit de mode en raakt de inhoud niet achterhaald. Naar aanleiding van een tip via Instagram zette ik dit boek op mijn ereader en stapte samen met Keith op de Camino naar Santiago.

The journey in between

Keith vertelt in The journey in between uitgebreid over de reden voor het wandelen van zijn Camino. Deze reden ligt niet in een diepgeworteld geloof. Ook streeft hij de rol van pelgrim niet per se na. Nee Keith gaat wandelen omdat het kan. Vanuit een rusteloos gevoel van niet te lang in Engeland willen zijn. Niet tegen regen kunnen en avontuur zoeken. 

“To be part of the outdoors, with my belongings strapped to my back, to camp wherever I want and have no decisions to make other than where and when to sleep and eat, clarifies, simplifies and puts the world into perspective.”

Keith heeft een heerlijke cynische schrijfstijl, waar ik regelmatig hartelijk om heb gelachen. De Engelse en Franse gebruiken en culturen worden regelmatig op de hak genomen. Alleen al zijn omschrijving van de reis naar zijn startpunt van de Camino is een briljant stuk om te lezen. Daar begint zijn wandelavontuur eigenlijk al. 

Pondering

Het boek is in het Engels, een Nederlandse variant is er naar mijn weten niet. Voor mij is dit totaal geen probleem en gedurende het lezen leer ik zelfs nog een paar nieuwe Engelse woorden, zoals het woord pondering (nadenken over).

“I pondered the little planning that had got me there, my complete lack of training and limited finances. Odds were stacked in the Camino’s favour, but I had one powerful ally: my determination.”

Dat doorzettingsvermogen is wat door elk woord en elke regel doorklinkt. De reis die hij maakt tussen het begin- en eindpunt in, the journey in between, is een reis van zichzelf leren kennen. Hij komt erachter dat hij niet wil streven naar de finish. Hij heeft geen deadline, geen tijdsdruk, geen einddatum voor de tocht. Hij wandelt en beleeft de wandeltocht voor de volle 100%. Hij wandelt niet voor de kilometers per dag, maar voor het maken van herinneringen. 

Het gaat om het avontuur

Natuurlijk schrijft hij ook over de mensen die hij onderweg tegenkomt, maar niet zoals in sommige andere Camino boeken. Het gaat Keith om zijn wandelavontuur en de mensen die hij beschrijft in zijn boek, dragen bij aan dat avontuur. Hij vertelt over wat zijn mede-wandelaars bij hem losmaken, met wie hij wel of niet graag wandeld, maar vooral over de behoefte aan me-time. 

“I love hiking adventures for many reasons, but the most important is freedom, shunning schedules and enjoying serendipity.” 

Serendipity

Nog zo’n heerlijk woord: serendipity. Met een nog betere betekenis, die eigenlijk niet echt goed te omvatten is in één Nederlands woord. Misschien komt ‘toeval’ nog het meest in de buurt. Serendipity zijn gebeurtenissen die plaatsvinden zonder reden en zonder ze te verwachten, maar ze brengen je iets positiefs. 

→ Boektip! The last Englishman – Keith Foskett >>

De klik met Keith

Ik voel wel een klik met Keith zijn kijk op wandelen. Het niet gaan om de aantallen kilometers, maar om het avontuur. Het gaat om the journey in between… dat stuk tussen de start en de finish. In het boek kwam één zin voor die mij altijd zal bijblijven:

“I love forests: they remind me of magical secret places and bring back memories of books such as The Hobbit.”

Die zin is voor mij een voltreffer. Dat is precies hoe ik mij voel in een bos. De sfeer, geluiden en geuren. Het is er mysterieus magisch. Het grappige is dat ik regelmatig, ook in mijn blogs hier op Wandeldingen.nl, een bos omschrijf met woorden als feeëriek en magisch. Er zou zo een elf op een paard tussen de bomen door kunnen komen, net als in The Lord of the Rings. 

Hoe Keith zijn Camino beleeft en wat hij leert over zichzelf en wandelavonturen ga ik verder niet verklappen. Er is zoveel moois te lezen en zelfs leren uit dit boek. Maar deze quote omschrijft het belangrijkste van The journey in between

“My mindset at the beginning was simple: El Camino had a start and an end. Begin at Le Puy en Velay, finish at Santiago and complete the challenge. But I realised that the answers lay between those points, neither end mattered.”

Boeken over solowandelingen

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.