Een bijzondere ontmoeting met de volle maan

Op vrijdagavond 10 januari had ik een afspraak staan met de eerste volle maan van 2020. Samen met mijn buurman vertrok ik ’s middags om 2 uur vanuit Voorburg op weg naar radio Kootwijk. We hadden kaartjes voor een volle maanwandeling over de Veluwe bij Radio Kootwijk. Bijzonder aangezien je normaal gesproken niet op de Veluwe mag komen na zonsondergang.

Voor de personen die zo snel niet weten wat Radio Kootwijk is, heb ik een kleine beschrijving opgezocht:

Radio Kootwijk is een voormalig zenderpark op de Veluwe, ten westen van de plaats Apeldoorn, dat in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatieverbinding vormde tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën, met name Nederlands-Indië. Het gebied is sinds een aantal jaar in het bezit van Staatsbosbeheer.

Zullen we de maan ontmoeten?
De hele ochtend had er een grijs wolkendek over Voorburg gehangen en het was dus nog maar de vraag of we überhaupt een volle maan zouden gaan zien. Maar gelukkig trok het wolkendek, na een aantal zonnedansjes, open en kwam de zon af en toe door. Ik moest zelfs mijn zonnebril tevoorschijn halen voor de 1,5 uur durende rit naar de parkeerplaats waar we ons moesten verzamelen.

Aangekomen op de parkeerplaats stond natuurgids Frank ons al op te wachten. In dienst van Staatsbosbeheer verzorgt hij alle volle maanwandelingen vanuit Radio Kootwijk en zo ook deze avond. En wat een avond blijkt het te gaan worden. Het weer is compleet omgeslagen en de Veluwe wordt toegelachen door een bijna strak blauwe lucht. De zon zakt langzaam naar beneden en piept tussen de bomen en de watertoren door op onze gezichten.

Wanneer alle mensen van de groep zijn gearriveerd lopen we het bekende Radio terrein op. Voor mij is het een moment van ‘oh ja’. Als kind zijnde ben ik wel eens bij Radio Kootwijk geweest en ook in de welbekende ‘ Kathedraal’, het hoofdgebouw van waaruit de radiozendingen waren.

Ons avontuur start met een lekkere warme kop thee en een plakje cake. Er wordt goed voor ons gezorgd door de gidsen. We krijgen het plan van de avond te horen. Eerst een korte presentatie over Staatsbosbeheer en het gebied gevolgd door een bezoek aan de Kathedraal. En yes!! we mogen zelfs het dak op om de zonsondergang te bekijken. Hierna volgt een korte wandeling het terrein op om daar op een open plek te genieten van de maan, die we heel duidelijk kunnen gaan zien vanavond.

De Kathedraal is een schitterend gebouw met ontzettend veel mooie architectonische onderdelen. We klimmen helemaal naar boven. Frank loopt voor ons uit en boven aangekomen opent hij de deur naar een schitterend uitzicht. 360 graden kunnen we rondom het gebouw genieten van de zon die ondergaat in het Westen en de maan die al opkomt in het Oosten. Wat een uitzicht.

We zijn ondertussen vergezeld door een tweede gids, Alie. Zij weet ons alles te vertellen over het gebouw, het gebied er omheen en de geschiedenis. Ze laat ons zien waar de radio antennes (6 stuks van 200 meter per stuk) hebben gestaan en hoede koperbanen nog steeds onder de grond liggen. Het koper zorgde voor de geleiding van de antennes. Ze vertelt waar het treinspoor liep en waar het dorpje vroeger lag waar de werknemers woonden. Ze is een lopende encyclopedie voor Radio Kootwijk en wij hangen aan haar lippen.

Na een goede ronde langs alle kanten van het gebouw en heel veel foto’s (met de telefoon want de camera heb ik thuis gelaten) is het tijd om de trappen naar beneden te nemen en het pand te verlaten. Maar niet voordat we nog even een blik werpen in de grote balzaal waar de zon door de ramen heen verder zakt achter de horizon.

Tijd voor de wandeling
Ok het is tijd voor de wandeling. Buiten aangekomen blijkt het al te schemeren, het gaat zo snel ineens. We hebben de instructie gekregen om buiten zo min mogelijk te praten en als we iets willen zeggen dan mogen we alleen maar fluisteren. Frank loopt voor de groep uit en Alie is de hekkensluiter. Zij zorgt ervoor dat niemand de groep verlaat want het is hier zo pikdonker dat we alleen absoluut de weg niet terug zouden vinden.

Dus op weg de Veluwe over. En echt ik ben er stil van. Het is hier zo mooi! Als kind zijnde hebben mijn ouders mij alle kanten van de Veluwe wel laten zien. Het is zo’n bijzondere plek voor ons dat het zelfs mijn vaders laatste rustplaats is geworden. En weer ondanks dat ik hier al zo vaak geweest ben overvalt de rust en schoonheid mij enorm. Ik zou stil willen staan en de zonsondergang in mij op willen nemen, maar helaas, Frank loopt door. Maar toch schiet ik snel nog even wat foto’s al lopend op weg naar de open plek.

Na een kwartiertje zijn we op de open plek. Frank legt nog even uit wat de bedoeling is en deelt een klein glaasje van een Jachtbitter uit aan diegene die het willen. Daarna zoekt iedereen een plekje en wordt het stil. Muis en muis stil.

De maan stijgt steeds hoger en wordt steeds feller verlicht. En achter ons zakt de zon verder en verder weg achter de horizon. Voor ruim een half uur horen we niets anders dan het verkeer van de A1 zachtjes voorbij zoemen. De wind staat onze kant op. Ik houd van de stilte. Er gaan wat gedachten door mijn hoofd maar na een tijdje zorgt de stilte ervoor dat ook mijn hoofd wat stiller wordt. Voor een paar minuutjes voelt het even alsof ik alleen op de wereld ben. In de positieve zin van het woord natuurlijk.

Na een tijdje voegt de buurman zich naast mij en gaan we op zoek in de lucht. Steeds meer sterren worden zichtbaar. Venus schijnt heel fel in het Zuid Westen en ook de Grote Beer wordt uiteindelijk zichtbaar in het Noorden. En hoe feller de maan en de sterren worden, hoe kouder wordt het zo in het open veld. Ik trek mijn sjaal nog wat strakker aan en stop mijn handen diep in mijn zakken.

Na een half uur begint iedereen weer wat te bewegen. Frank telt de koppen en als iedereen weer terug is bij de groep starten we aan de korte tocht terug naar de parkeerplaats. Wat een uitzonderlijke avond was dit! Zo’n bijzondere plek en wat hadden we geluk met het heldere weer. En de kou? Die hoort er gewoon bij. Op de terugweg zetten we de stoelverwarming in de auto gewoon even aan…