SimpelWeg Gelukkig – Anne-Marie Kruiper

Het boek SimpelWeg Gelukkig heb ik achter elkaar uitgelezen. Over een stoere vrouw die in haar eentje op weg gaat naar Santiago de Compostela. Vol met dromen die uitkomen, ontmoetingen met mensen uit alle windstreken en alle emoties die je je kunt voorstellen.

Simpelweg gelukkig op haar pad

Het is 2016 wanneer Anne-Marie haar droom, het wandelen van pelgrimspad Santiago de Compostela, waarmaakt. Het zijn welbekende redenen die haar jaren hebben tegengehouden: Hoe moet dat met haar man, zoons en hond als zij weken lang weggaat? Wie gaat er voor hen zorgen en wie houdt het huishouden draaiende?

Ik heb geen man en zoons en ook geen hond, maar ik denk dat dit voor veel mensen belemmerende gedachten zijn. Hoe moet dat als ik weg ben met Pietje of Klaasje? Ik kan dit toch niet maken?

De voorbereiding

Hoe meer ik lees van de eerste hoofdstukken, hoe meer ik merk dat ik onbewust Anne-Marie toejuich. Ga, ga! Ga lopen. Laat even de boel de boel thuis. Ga, omdat het goed is voor jezelf, maar ook voor je mannen. Het is goed voor hen (en misschien nog wel meer voor Anne-Marie zelf) om te gaan ervaren dat de wereld, en het huishouden, verderdraaien ook zonder jouw aanwezigheid. En natuurlijk weet ik dat Anne-Marie jaren geleden al is gaan lopen en de tocht er al lang op heeft zitten, want anders had ik dit boek nu niet vast. Maar och wat moedig ik haar aan, en stiekem misschien wel mezelf, want ook ik ben simpel gelukkig tijdens mijn wandeltochten!

Nadat Anne-Marie het besluit heeft genomen om te gaan lopen neemt ze mij mee in haar voorbereidingen. Het trainen en zorgen voor de juiste materialen is begonnen. Alles dat een vrouw nodig heeft wordt aangemeten en aangeschaft: wandelschoenen, een rugzak, sneldrogende en water absorberende kleding, nordic-wandelstokken. In de korte en krachtige hoofdstukken word ik meegenomen in het trainingsschema. Hoe ze afstanden opbouwt en zich voorbereidt op wandelen met een zware rugzak. En in dit alles schrikt Anne-Marie er niet voor terug ook te laten zien wat er niet goed ging in de voorbereiding. 

Het is leuk om lezend tips te krijgen voor een voorbereiding op een lange wandeltocht. Tips die Anne-Marie haalt uit urenlang googlen en zoeken op internet en van Anna, een kennis die ze nog kent van vroeger en die de tocht al gelopen heeft. Anne-Marie laat vertelt wat zij aangeschaft heeft, maar toch niet nodig had en waar ze niet zonder had gekund (die stokken waar ze toch wat huiverig voor was bijvoorbeeld). 

De dag van vertrek

En dan is de dag van vertrek aangebroken. Anne-Marie wordt door haar man afgezet op Rotterdam Centraal station voor het eerste deel van haar reis (Rotterdam-Parijs). Ik voel helemaal met haar mee. De spanning van het avontuur dat voor haar ligt. Van de, nu nog, onbekende weg die ze gaat lopen. Van de ontmoetingen met mensen die ze zal hebben. Maar ook de spanning voor het gemis van haar gezin. Hoe gaat ze dit ervaren?

Anne-Marie stapt in die trein en na twaalf uur is ze in Zuid-Frankrijk in het dorp waar de pelgrimstocht van deze stoere wandelvrouw zal beginnen. Het begin van 800 kilometer avonturen (leuk en minder leuk).

Ik ga niet te veel verklappen over de kilometers die Anne-Marie wandelt, maar ik kan jullie vertellen dat ik met haar mee heb gelopen. Zonder de spierpijn, blaren en vermoeidheid. Maar met de nachten in de grote slaapzalen, fantastische ontmoetingen met mensen van over de hele wereld en alle ups & downs.

Met een lach en een traan

Ik lees vooral ’s avonds in bed en merk dat ik het boek maar lastig weg kan leggen. Ik lees het boek in vier avonden uit, waarvan ik twee keer in slaap val tijdens het lezen. Niet vanwege het boek, maar omdat ik zo lang door lees dat ik echt niet wakker kan blijven.

Ik lach hard wanneer Anne-Marie haar frustraties deelt over de ‘nieuwe’ wandelaars die alleen de laatste 115 kilometer van de tocht lopen. Terwijl Anne-Marie met een opgezette voet, pijnlijke tenen en stoffige kleren al 700 kilometer heeft gewandeld, lopen deze ‘nieuwe’ er maar fris & fruitig bij.

Ik huil mee wanneer Anne-Marie vertelt over haar vader. Hij overleed in 1987 op zijn 55ste. Dat is de leeftijd die Anne-Marie heeft wanneer ze dit boek schrijft. Ze draagt het op aan hem. Haar verwijzing naar haar vader brengt mijn gedachten weer even op die van mij. Mijn vader overleed nu 3,5 jaar geleden en ik voel dat gemis en die trots die zij omschrijft.

Ik juich mee waneer Anne-Marie als stoere wandelvrouw na 800 kilometer de eindstreep haalt. Ze loopt dit laatste stuk met Cees en Lidwien, en stel dat ze onderweg heeft leren kennen en elke keer weer tegenkomt. De band die zij opbouwen tijdens het wandelen voel ik door elk hoofdstuk heen.

Ze heeft ’t gedaan! Van St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela. Ruim 800 kilometer aan avonturen, ontmoetingen, ontberingen, heuvels en afdalingen, overwinningen op zichzelf en prachtige herinneringen. Met bloed, zweet, tranen en ongelooflijk veel trots. Anne-Marie was, ondanks en dankzij alles dat ze meemaakte, simpelweg gelukkig op haar pelgrimstocht!

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.

Wandel met Anne-marie naar Santiago

In SimpelWeg Gelukkig, op reis naar Satiago de Compostela neemt Anne-Marie je mee op reis naar Santiago de Compostela. Tijdens deze achthonderd kilometer lange voettocht leert ze zekerheden en onzekerheden los te laten en de cadeaus van het leven te aanvaarden. Ze maakt kennis met mensen uit de hele wereld, maar de mooiste ontmoeting op de pelgrimsrouteis de ontmoeting met zichzelf. 

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.