De Konikroute in Nationaal Park Zuid-Kennemerland

Nationaal Park Zuid-Kennemerland. ken ik voor deze wandeling nog niet. Het is een schitterend gebied in het westen van Nederland ter hoogte van Bloemendaal. Vandaag ga ik de Konikroute wandelen van 8 kilometer door alle landschappen van de duinen: bossen, duintoppen en bunkers. Wie weet kom ik op deze Konikroute nog konikpaarden tegen.

Nationale Parken van Nederland 

Wisten jullie dat Nederland maar liefst 21 Nationale Parken kent? 21!! Van het zuidelijkste puntje van Limburg tot aan de waddenzee en van het westen bij de zee tot aan het oosten bij Duitsland, liggen deze parken verspreid over Nederland. In mijn leven heb ik er al meerdere van deze Nationale Parken (NP) bezocht. 

Ik wandelde en fietste met mijn zus en ouders in NP De Sallandse Heuvelrug tijdens onze vakanties in Nederland. Ik zwierf met mijn camera over NP Veluwezoom met mijn camera en met mijn vader reed ik vaak een autoroute door NP de Utrechtse Heuvelrug toen hij vanwege zijn gezondheid niet meer kon wandelen of fietsen.

Ik maakte een nachtwandeling over de uitgestrekte zandvlaktes van NP de Loonse en Drunense Duinen en ben met een boswachter door NP De Biesbosch getrokken. En natuurlijk heb ik al uren en honderden kilometers versleten in NP Hollandse Duinen tussen Den Haag en Katwijk, waarvan ik tot voor kort niet eens wist dat het een Nationaal Park is. 

Nationaal Park Zuid-Kennemerland

Tussen de Noordzeekust en Haarlem, van Zandvoort tot IJmuiden, strekt het Nationaal Park Zuid-Kennemerland zich uit over ongeveer 3.800 hectare. Een oase van rust tussen de bruisende Randstad en het brede Noordzeestrand.

Nationaal Park Zuid-Kennemerland is één van de eenentwintig Nationale Parken die Nederland rijk is. Het is in 1995 ontstaan uit een samenwerkingsverband van de terreinbeheerders Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, PWN , particuliere eigenaren, IVN, de omliggende gemeenten Zandvoort, Haarlem, Bloemendaal en Velsen en de provincie Noord-Holland. Dit samenwerkingsverband richt zich op de bescherming en natuurontwikkeling van dit bijzondere duingebied. Daarnaast willen de partners dat omwonenden en bezoekers kunnen genieten van en leren over de natuur. (bron: np-zuidkennemerland.nl) 

Op de website van het Nationaal Park vind ik een mooie dronefilm over Zuid-Kennemerland. Ik bekijk hem en ben gelijk verkocht. Ik wil hier heen!

De route

Hert Nationaal Park wordt beheerd door verschillende natuurbeherders en dus zijn er ook meerdere routes te wandelen. In mijn keuze liet ik mij leiden door de lengte. Ik kies voor de wandeling ‘Konikroute’ van Natuurmonumenten.

De weg naar het startpunt leidt mij in eerste instanties over snelwegen zoals de A4. Niet veel te beleven dus, maar zodra ik het laatste stuk van de rit maak naar de parkeerplaats begeef ik mij al in de natuur. Het is een klein weggetje met veel fietsers en stapvoets rijd ik achter hen aan. Ik parkeer mijn auto op de parkeerplaats, haal mijn camera uit mijn tas en hijs de tas op mijn rug. Ik ben er klaar voor.

→ Wandeltip! 40 wandelroutes in Nationaal Park Zuid-Kennemerland >>

Klimpartijen in Zuid-Kennemerland

De wandeling start gelijk goed. Na 50 meter word ik linksaf gewezen door één van de zwarte pijlen en staar naar een flinke klim voor mij. Een pad, deels bestaand uit mohl zand, laat mij gelijk even goed werken. Ik voel het in de kuiten. Eenmaal boven aangekomen, heb ik een uitzicht voor mij een schitterend bos in. Ik volg het pad dat nog een stukje verder omhoog klimt en ben duidelijk in de duinen aangekomen. 

Maar het eindpunt is de klim waard. Ik sta op een uitkijkpunt, met een weidse blik op de boomtoppen voor mij. Voor kilometers kijk ik over Zuid-Kennemerland en zie  niets anders dan een hoogpolig tapijt van allerlei kleuren groen. Wat hebben bomen toch een mooie kleuren!

Ik sta hier een tijdje te genieten en het enige dat ik hoor is het geruis van de wind door de bladeren. Het geeft een magisch geluid. Ik geef al mijn gedachten mee met de wind en vergeet werk, vergeet mijn to-do lijst en vergeet al het andere, voor nu, onbelangrijke. Ik adem diep in en ruik de geur van de dennenbomen, die achter mij staan. Lekker! Ik adem nog eens diep in en… gatverdamme. Ik ruik nu alleen maar paardenpoep. Wat een vieze lucht is dat toch. Waar komt het vandaan? Ik zie verder niets en bedenk dat het wellicht komt van de Konikpaarden, die in dit gebied schijnen te wonen. 

Abrupt uit mijn droom ontwaakt

Ik draai mij om en loop het pad een stukje terug naar de zwarte pijl die ik had genegeerd om bij het uitkijkpunt te komen. Naast mij schiet een knalgroene zandhagedis weg tussen de bladeren. Door het volgen van de zwarte pijlen begeef ik mij verder het bos in. Loofbomen en naaldbomen wisselen elkaar af. En de geur van paardenpoep wordt steeds heftiger. Zal ik de Konikpaarden tegenkomen? Woest word ik echter uit mijn ‘droom’ geholpen wanneer ik doorkrijg dat het niet de konikpaarden zijn die de geur veroorzaken. Het pad dat ik volg loopt dicht langs een manege en de bijbehorende mesthoop. De wind staat in de richting van het uitkijkpunt en dat verklaart dus de deur die ik daar rook. Ik moet lachen om mijn eigen teleurstelling.

Een sprookjesbos op de Konikroute

Ik passeer verschillende bunkers, verstopt tussen de bomen en verborgen onder het gras en mos. Ook Zuid-Kennemerland heeft een rijke geschiedenis van mooie en minder mooie gebeurtenissen. Gedurende de wandeling krijg ik gezelschap. Tientallen vlinders en libellen dartelen om elkaar en mij heen. Het pad vervolgt langs een idyllisch plaatje. Het voelt als een sprookjesbos en vijftig tinten groen omringen mij. Ik laat een aantal mensen passeren en besluit om heel even stil te staan. Genietend van de zon, de geur van gras, de dartelende vlinders en de warmte op mijn gezicht.

Maar dan is het moment dat ik toch echt door moet gaan met de Konikroute. Het is ondertussen half 3 en ik moet nog een stuk, dus in de benen maar weer. Langs een weide met hoog gras en wilde bloemen word ik het bos weer ingestuurd door de zwarte pijlen. Trouw blijf ik ze volgen en ik geniet van alles wat er om mij heen te zien is. En dan ineens beweegt er iets tussen de bomen links van mij. Ik haal mijn camera naar mijn gezicht en zie een damhert een milliseconde verschrikt naar mij kijken en daarna wegschieten over het pad heen, tussen de bomen door en weg. Hij is zo snel dat de foto is mislukt, maar wat tof om hier ook een hert tegen te komen.

Uit het bos en in de duinen

De Konikroute vervolgt, zwarte pijl na zwarte pijl en voor ik het weet stap ik uit de schaduw van het bos in het open landschap van de duinen. Met een schelpenpad onder mijn voeten en de volle zon op mijn hoofd. Het schelpenpad kronkelt tussen duintoppen heen, over een fietspad en langs open velden. Wat is het warm in de volle zon en ik snak naar een bankje. Maar ja als Looije-zijnde, en mijn moeder zal dit beamen, kom je nooit een bankje tegen als je er eentje zoekt. Tientallen bankjes als je niet wilt zitten, maar geen enkele als je echt behoefte hebt aan even bijkomen. 

Dan maar op een duintop, onder die ene boom die er staat. Ik plof letterlijk neer. Ik moet echt even op temperatuur komen. De schaduw en de zeewind doen hun magie en binnen de kortste keren is mijn lichaamstemperatuur verlaagd naar normale omstandigheden. Ik pak een boterhammetje, een fles water en mijn trouwe vriend, de e-reader. Gewoon lekker zitten… over een half uur loop ik wel weer verder. 

Ik zit met mijn rug naar het wandelpad en achter mij trekken af en toe mensen voorbij. Ik negeer ze. Even geen afleiding. Even rust. Ik heb een heerlijk uitzicht voor mij. Over duintoppen en zandvlaktes. Van lezen komt dan ook niet veel. Ik staar voornamelijk voor mij uit, terwijl de wandelaars achter mij langs trekken.

→ Wandeltip! 5x struinen in de duinen >>

Nog een laatste dier

Het laatste stukje van de wandeling. Ik kom alweer snel in het bos terecht waar ik mijn tocht door Zuid-Kennemerland ook startte. Heerlijk in de schaduw van de bomen. Dit deel van de route kijk ik vooral naar het pad en wat minder om mij heen. Het is duidelijk een hele oude weg. Vroeger was dit waarschijnlijk een weg met klinkers maar nu is het vooral zand, met regelmatig een klinker die verraderlijk omhoog steekt. Ik breek dan ook een paar keer bijna ‘mijn nek’ over de stenen. Met een camera van ruim 2000 euro in mijn handen, kies ik dan ook voor naar beneden kijken in plaats van naar boven. 

En mijn actie wordt beloond. Nou ja eigenlijk mag ik dit niet heel vrolijk roepen, want het is ook best zielig, maar toch ook bijzonder. Voor mij op het pad zie ik iets liggen dat ik niet kan thuisbrengen. Het is te groot voor een dennenappel en te bruin voor een steen. Ik loop dichterbij en realiseer mij dat er een klein vleermuisje op het pad ligt. Hij beweegt niet. Ik durf hem niet aan te raken. Vleermuizen hebben de gekste ziektes bij zich en dadelijk verandert hij ineens in Graaf Dracula. 

Nee op veilige afstand bekijk ik hem aandachtig. Ik neem met mijn telelens een paar foto’s en bewonder hoe mooi het dier is. Zo vaak krijg je niet de kans om een vleermuis van dichtbij te zien en fotograferen. Ik besluit hem te laten liggen op het pad. De natuur doet ermee wat het moet doen.

Nog een allerlaatste stukje Konikroute

Het laatste stuk neemt me mee door een bos dat ik beter kan omschrijven als een bomen begraafplaats. En nee niet het hele bos was gekapt, niet schrikken. Maar het was een stuk bos waar Natuurmonumenten alle omgevallen bomen gewoon laat liggen. Veel insecten, paddenstoelen en mossen leven weer van dat dode hout en voor kleine dieren is het een perfecte schuilplaats. Het ziet er bijzonder uit. 

Via een zandpad leiden de zwarte pijlen mij terug naar mijn auto. Met uiteindelijk 8,2 kilometer op de teller en ruim 12.000 stappen ben ik moe maar voldaan. Wat een heerlijke middag was dit! Die Konikpaarden die hier schijnbaar wonen, ben ik niet meer tegengekomen. Typisch geval van je weet dat ze er zijn, maar ziet ze niet…

Meer duinwandelingen

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.