Wandelroute Kroondomein vanuit Emst

Het Kroondomein Het Loo is een Koninklijk landgoed van maar liefst 10.000 ha groot. Het is een landgoed dat uit heel veel onderdelen bestaat, zoals een parkland en kasteeltuinen. Maar vandaag ga ik de bossen in, heel vroeg in de ochtend al.

Hulptroepen inschakelen

Nog een paar dagen en dan zit mijn werkvakantie van twee weken in Twente er weer op. Ik zoek dus een leuke route om de vakantie mee af te sluiten. Ik heb de afgelopen dagen al heel veel moois gezien en fijne nieuwe plekken ontdekt, maar voor deze wandeling weet ik wat ik wil: wild spotten. Ik zit niet ver van de Veluwe en het is dan ook niet raar om daarheen te gaan. Maar de Veluwe is groot…

Ik schakel hulptroepen in. Via Instagram volg ik Peter Ponsteen (@peterponsteen) en hij komt veel op de Veluwe. Misschien dat hij iets leuks weet. Voornamelijk aangezien ik maximaal 6 kilometer mag lopen. Ik besluit hem een privébericht te sturen via Instagram. Al snel krijg ik een reactie: Het kroondomein is the place en hij denkt nog even na over een route. 

De volgende dag krijg ik een uitgebreide omschrijving van waar te parkeren, welk pad ik in moet slaan en waar ik linksaf of rechtsaf ga. Ik besluit de route in Komoot te zetten. De volgende dag zet ik de wekker vroeg en voor half zes rij ik weg uit Overijssel om te wandelen op het kroondomein.

In alle stilte

Ik rij over de A1 en verbaas mij (zoals elke keer) dat het al zo vroeg druk is op de snelweg. Echt waar moeten al die mensen heen? Werk vermoed ik. En terwijl ik hier geniet van mijn koffie to go en de snelle auto’s en gehaaste mensen aan mij laat passeren, ben ik toch weer blij dat ik op fietsafstand van mijn werk woon. En vooral dat ik, door de coronasituatie, niet meer elke dag naar kantoor hoef. Ook niet in de toekomst. Wat een luxe he…

Tegen de tijd dat ik de auto parkeer aan de Boshuisweg in Emst is het net na 6.00 uur in de ochtend. De koffie is op, de wandelschoenen zijn aan en ik ben klaar voor een avontuur. Ik hijs mijn rugzak op mijn rug en pak mijn camera met telelens in de hand. Daar ga ik, de stilte van het bos tegemoet.

Rustig wandelen op het Kroondomein

Ik wandel het eerste lange zandpad op en ontdek al snel dat het hier super stil is. Er hangt een sfeer van gespannen verwachting. Wat gaat de ochtend mij brengen. Ik wandel super langzaam en geniet van elk moment. Ik speur tussen de bomen door en verwonder mij over hoe de zonnestralen tussen de bomen doorkomen. Magisch.

Vogels vliegen van boom naar boom en zingen het hoogste lied. En ik? Ik blijf speuren. Overal is bewijs te zien dat hier wilde dieren wonen. Er staan tientallen (als het er niet meer zijn) sporen van herten en zwijnen op het pad. Mijn spoorzoeken is nog niet zo goed, dat ik alle sporen van elkaar kan onderscheiden. Ik besluit hier om dat thuis toch weer op te pakken. 

Overal is te zien dat er flink gewroet is door de zwijnen en modderpoelen zijn er genoeg. Al snel kan de jas uit en terwijl ik die om mijn middel knoop, houd ik mijn ogen gericht op de bosrand. 

Speuren naar sporen

En zo wandel ik de eerste minuten over het Kroondomein. Zwaar geconcentreerd op de bomen en wat ik eventueel kan tegenkomen. Gedachten vliegen door mijn hoofd: Zal ik gave ontmoetingen hebben? Kom ik iets tegen? Mis ik niets? Met elke stap die ik zet, ben ik een klein beetje meer teleurgesteld.

Na een half uur is het genoeg. Nee niet de wandeling, maar het feit dat ik een mooie wandeling laat verpesten door mijn idee dat ik per se wild moet tegenkomen. Ik heb een stevig gesprek met mijzelf, zo midden in dat bos. Echt als je mij tegen was gekomen, dan had je mij raar aan staan kijken. 

Vanaf dit gesprek besluit ik om te gaan genieten van alles dat ik wel zie, hoor en ruik. Ik registreer elke kleine vogel, elk veertje dat door de lucht zweeft en elke beweging in het groen. Ik snuif de lucht op van een droog bos dat wakker wordt. De geur van zon op een zandpad, van naaldbomen en modderpoelen. De geur van de Nederlandse natuur. 

Eindelijk… gespot!

Bij de kruising moet ik rechtsaf, maar voordat ik rechtsaf sla, tuur ik nog even alle vier de paden af. Je weet maar nooit of er iets oversteekt. Ik pak mijn telelens en ga langzaam alle paden af. Wanneer ik uitkom bij het laatste pad, degene waar ik straks in moet, blijft mijn camera hangen op iets dat beweegt, midden op het pad… een haas!

Zijn oren bewegen boven het gras uit en zodra hij mij doorheeft staart hij mij aan met die grote bruine ogen. Hij (of zij natuurlijk) blijft stil zitten wachten tot ik mijn foto’s heb gemaakt en hopt daarna weg tussen de bomen. Nou ik kan nu niet meer zeggen dat ik geen wil heb gespot. Deze haas neemt niemand mij meer af. 

Van naaldbos naar loofbos

Wandelen op het Kroondomein biedt continu een ander landschap. Ik wandel nu vanuit een naaldbos een loofbos in. De geur verandert en ook de lichtinval. Rechts passeer ik, vier meten van het pad, een open veld. Sluipend tussen de bomen door wandel ik naar het veld en speur de bosrand langs. Helaas ook hier geen dieren te zien. 

Terug op het pad wandel ik in en heel rustig tempo verder. Oh wat geniet ik van deze wandeling. Het is fijn om weer even op de Veluwe te zijn en vooral om weer een nieuw gebied te ontdekken. Ik heb al heel wat wandelingen op de Veluwe gemaakt, maar geen een is hetzelfde. Niet in de laatste plaats natuurlijk door de eventuele ontmoetingen met dieren die je kunt hebben, maar vooral ook door de verschillen in landschappen. 

Wanneer ik bij mijn derde kruispunt aankom, moet ik linksaf, maar eerst sta ik nog even verbaasd stil. Op dit kruispunt staat namelijk en blauwe Toyota Aygo geparkeerd. Ik staar de paden af, maar zie niemand. Wat een rare plek om je auto te parkeren. Ik weet ook niet zo goed wat ik hiervan moet denken. Is dit toegestaan of niet? En zo ja, wat een rare plek voor auto’s!

De sferen van het Kroondomein

Het leukste aan deze hele wandeling vind ik denk ik nog wel al die verschillende sferen die hier hangen. Doordat loofbomen en naaldbomen een andere lichtinval geven en ook een andere bosbodem toelaten is het om elke hoek weer anders. Vooral de oude loofbomen met de struiken eronder. En tussen de bomen door loopt het karrenspoor waar ik overheen wandel. 

De warmte van de zon dringt door in het bos en ik ben dan ook blij dat ik mijzelf heb ingesmeerd. De tekenen van bewoning door zwijnen wordt op dit laatste pad van de wandeling op het Kroondomein Overal zijn plekken te zien waar de zwijnen hebben gelegen en ik passeer een grote modderpoel aan mijn linkerhand. Ik kan mij voorstellen dat dit voor zwijnen de perfecte plek is om in te badderen.

Helemaal niemand te zien

Wanneer ik bijna terug ben bij de auto realiseer ik mij dat ik helemaal niemand ben tegengekomen tijdens deze wandeling. Alleen die blauwe Toyota Aygo dan. Wat een cadeautje zo op deze laatste wandeling van mijn vakantie. Het is echt alleen ik en de natuur.

Ik geniet van de laatste meters die ik wandel tot ik terugkom bij de parkeerplaats, waar mijn auto nog steeds in haar eentje geparkeerd staat. Heerlijk in de schaduw. Terug bij de auto verwissel ik mijn wandelschoenen voor mijn gympen en pak een boterham uit mijn tas. Ik besluit nog heel even hier in alle rust mijn ontbijtje op te eten. Het is pas 8 uur in de ochtend en de hele dag ligt nog voor mij. 

Tips voor De Veluwe

Deel deze wandeling op Pinterest

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.