...

Er staat weer een vakantie in de planning. Een paar dagen wandelen in Drenthe. Zodra ik dit vermeld op Instagram, vliegen de wandeltips mij om de oren. Eén van de tips die ik krijg is de Veenpluisroute in het Grolloërveen. Nu stond het Grolloërveen sowieso op mijn lijstje om te wandelen, maar de Veenpluisroute lijkt een prima startpunt. Een mooie afstand van 7,5 kilometer.

Praktische informatie

De wandeling: Veenpluisroute
Afstand: 7,5 kilometer
Soort wandeling: rondwandeling
Startpunt: Parkeerplaats Zandspeelplaats
Parkeren: Blankeveen, 9444 PK Grolloo
Markering: rode paaltjes of Komoot

Waar ligt Grolloërveen?

Het Grolloërveen is het grootste veengebied van Nederland in het Hart van Drenthe. Tussen Grolloo en Schoonloo, ten Noordoosten van Westerbork. Het veengebied ligt tussen de donkere bossen van onder andere Boswachterij Westerbork en Boswachterij Grolloo. Het gebied is onderdeel van Nationaal park Drentsche Aa en prima bereikbaar per auto. Er zijn verschillende parkeerplaatsen, waaronder de Zandspeelplaats in Grolloo. 

Het Grolloërveen ligt tegen het herinneringskamp Westerbork aan en ook daar is het schitterend wandelen. Links van het Grolloërveen ligt wandelroute het Wolvenspoor van Drenthe. Op de kaart hieronder vind je alle highlights rondom het Grolloërveen en de twee wandelroutes. 

De Veenpluisroute

De Veenpluisroute is een wandelroute van 7,5 kilometer, die je meeneemt langs alle highlights van dit gebied. Ondanks dat het behoorlijk stil is op het moment dat ik deze route wandel, is het normaal gesproken wel wat drukker. Het is een populaire wandelroute door het Hart van Drenthe. 

Ik start de Veenpluisroute laat in de middag. Ik ben vandaag vanuit het Westen naar Drenthe gereden en na een vriendelijk welkom door de airbnb houders, besloot ik nog even te gaan buitenspelen. Rond vier uur parkeer ik de auto op de parkeerplaats en trek ik mijn wandelschoenen aan. Niets fijners dan na een lange autorit de dufheid uit je hoofd te wandelen. 

Bos en veen

De route start een stukje door het bos, afgewisseld met kleine veengebieden. Heel zachtjes tikt er een beetje regen op de bladeren van de bomen. Mij doet het weinig. De temperatuur is heerlijk en het getik is soort van rustgevend. Langzaam wandel ik de eerste kilometers van de route. Over smalle kronkelpaden en dan weer brede zandpaden. Regelmatig stoppend om te genieten van de vergezichten over het veen.

veenpluisroute

Het Grolloërveen

Vanuit het bos wandel ik het Grolloërveen voor mij tegemoet. Ik kom uit op een T-splitsing met voor mij een bankje dat uitkijkt over het veenveld. Noem je dat zo? Een uitgestrekte vlakte vol met veen, heide en hier en daar een boom. Oh en natuurlijk de witte dotte veenpluis, zie daar de naam van de route. Ze zijn over hun hoogtepunt heen, maar hier en daar steken nog wat witte dotten boven het gras uit. Ik stap op het bankje (I know beetje asociaal, maar ik laat hem schoon weer achter) voor een beter uitzicht en begin met foto’s en filmpjes. Een vogeltje kwettert in de boom naast mij, een kikker kwaakt in het ven een stukje verderop. En verder hoor ik niets.

De schoonheid van het gebied voor mij laat ik op mij inwerken. Na deze vakantie zal ik moeten toegeven dat dit de eerste, maar niet de laatste keer is tijdens deze trip dat Drenthe mij ontroerd. Met kippenvel op mijn armen staar ik over het veld. De rust die het uitstraalt, de kleuren en de sfeer. Het is niet te omschrijven eigenlijk.

Vlonderpad Grolloërveen

Het bankje laat ik schoongeveegd achter en langs het veld wandel ik de Veenpluisroute verder. Aan het einde kruis ik een fietspad / wandelpad en sla deze rechtsaf. Het pad gaat langs vennetjes en poeltjes water. Langzaam loop ik over het pad en met elke stap die ik zet plonsen er drie of vier kikkers het veilige water in. Eentje is te laat en zit nog op het droge. Ik spot zijn felgroene kikkerbillen tussen het hoge gras. Doodstil blijft hij zitten in de hoop dat ik hem niet zie, maar helaas vallen zijn billen te veel op. Na een korte fotoshoot laat ik hem en zijn billen met rust.

Het geasfalteerde pad vervolgt en gaat al snel over in een vlonderpad. Ook deze gaat langs (en over) water en is de langste houten (fiets)brug van Nederland. Het geplons van kikkers wordt steeds heftiger en meer kikkers zoeken het ondiepe water op om zich te verschuilen. Langzaam, turend in het water, stap ik door. Af en toe zak ik door mijn knieën voor een foto of schiet ik een video van de omgeving. De regen is ondertussen gestopt en de zon schijnt er vrolijk op los. 

veenpluisroute

De Tweelingen

Het vlonderpad brengt mij via het bos naar De Tweelingen. Ook dit is een open veengebied met vennetjes en schitterende zichtlijnen. De Veenpluisroute neemt mij mee over een zandpad op De Tweelingen, een karrespoor eigenlijk, tussen verschillende heidevelden door. Links, rechts, voor, ik zie alleen maar uitgestrekte velden. Het uitzicht is inmens. Ergens op een kruising staat een bankje. Ik ga er dit keer niet op staan, maar op zitten. Minutenlang staar ik over het veld. Naar de vogels die over vliegen, de vlinders die dartelen en de hommels die… tja hommelen denk ik. Wolken trekken traag over en nog steeds is er niemand te zien. Geen idee hoe lang ik er heb gezeten…

Veenpluisroute ook voor paarden

Ineens klinkt het getrappel van paardenhoeven. Twee stuks. Ik kijk achterom naar het pad dat achter mij langs loopt en zie in de verte twee wagens met paarden aankomen. Op elke kar zit een menner en een hond. In een draf (denk ik) komen ze dichterbij, trekken achter mij langs en rijden langs het veld zo het bos in. De weg die ik ook maar eens moet gaan opzoeken. Het wordt later en ik begin trek te krijgen.

Ik volg de route die de twee paarden hebben afgelegd zo het bos weer in. Via brede paden wandel ik door het bos. Het is etenstijd en dus rustig. Afgezien van de twee menners op de karren en een stel op het vlonderpad kom ik de hele Veenpluisroute niemand tegen. Dit gebeurde mij trouwens ook later in de week tijdens het Wolvenspoor. Ik zag geen mens! Uiteindelijk brengen de bospaden mij terug naar de auto. En tien minuten later ben ik bij mijn airbnb, waar ik een snelle douche pak en iets te eten voor mezelf maak. De eerste route van deze wandelvakantie is alvast een succes en legt de lat hoog voor de rest van de week.

De Veenpluisroute

De Veenpluisroute is mijn eerste kennismaking met de uitgestrekte veengebieden van Drenthe. Het oergevoel van deze provincie komt hier perfect uit de verf. De enorme uitzichten over de velden, de oude bospaden en de vele vennen (met kikkers) laten zien hoe mooi het Hart van Drenthe is. 

De wandelroute is prima te wandelen en het extraatje is het vlonderpad natuurlijk. Ben je in het juiste jaargetijde, neem dan even de tijd voor het spotten van de kikker en het genieten van hun concert. Het kan er een waar gekwaak zijn heb ik ontdekt. 

In de directe omgeving liggen nog veel meer mooie wandelroutes, zoals het Wolvenspoor en een wandeling rond en over Herinneringskamp Westerbork. Neem ook daar eens een kijkje om het Hart van Drenthe echt goed te leren kennen. 

Meer tips voor Drenthe

De mooiste heidewandelingen

De mooiste heidewandelingen

Een wandeling over de heide, dat is toch wat we allemaal graag doen. Het fenomeen van de paarse heidevelden trekt duizenden mensen naar de natuur voor wandelingen en fotograferen. Maar waar maak je die mooiste heidewandelingen? In dit artikel neem ik je mee langs de...

Deel deze wandeling op Pinterest

veenpluisroute
veenpluisroute
mascha

Over mij

Hoi, ik ben Mascha en ik ben dol op wandelen… en schrijven. Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn wandelavonturen graag met jou deel. Je vindt hier inspiratie voor natuurgebieden en wandelroutes, tips voor o.a. solowandelen en gratis downloads. Vragen? Neem gerust contact op >>

Deze blog bevat affiliate links. Als je via deze links iets bestelt krijg ik hier een kleine vergoeding voor. Jij betaalt niets extra. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik je in de Disclaimer.

error: Content is protected !!